Wesołych Świąt

"Przyszły dzieci do stajenki" w wykonaniu dzieci z punktu i oddziału przedszkolnego

https://www.youtube.com/watch?v=Du32xSZ4fnI

 

Przy wigilijnym stole

 1. Opowiadanie

 Przygotowania do wieczerzy wigilijnej

Miś: O, choinka! Jaka ładna, cała zielona. Jeśli w przedszkolu jest choinka, to znaczy, że już święta! Będzie Mikołaj i prezenty!!!

N.: Zaraz, zaraz, Misiu, nie tak szybko! Zanim przyjedzie Mikołaj z prezentami, czeka nas wiele przygotowań.

M.: Jakich przygotowań? Co będziemy robić?

N.: Najpierw musimy ubrać to zielone drzewko, które nazwałeś choinką. Ale to nie jest 

choinka.

M.: Jak to nie? Przecież widzę, że to choinka!

N. To dopiero będzie choinka. Na razie jest to świerk, czyli drzewo iglaste, które rośnie w lesie. Choinką stanie się dopiero wtedy, gdy powiesimy na nim kolorowe ozdoby – światełka, bombki i łańcuchy.

M.: No dobrze, to ubierzmy szybko ten świerk, żeby stał się choinką i już będą święta!!!

N.: To jeszcze nie wszystko. Musimy przygotować wigilijną kolację.

M.: Wiem, co to jest kolacja – to posiłek, który zjadamy wieczorem. Ale wigilia?

N.: Wigilia to dzień, który poprzedza święta, czyli dzień przed świętami. Tego dnia wieczorem już czekamy na święta i z tej okazji jemy uroczystą kolację. Zobacz, co mam w koszyku.

M.: Ale ciężki, tyle zakupów. Czy to wszystko na jedną kolację? Jak zjemy to wszystko, to popękamy!!!

N.: Stara tradycja każe, aby na stole znalazło się 12 potraw. Warto każdej z nich spróbować, chociaż odrobinę. Podobno to przynosi szczęście.

M.: A co będziemy jeść?

N.: Będzie karp smażony i w galarecie, śledzie, barszczyk czerwony z uszkami, zupa grzybowa, kapusta z grochem, kasza, a na deser makiełki i kompot z suszonych owoców.

M.: Znowu jakaś dziwna nazwa. Co to są makiełki?

N.: Makiełki to potrawa, którą można przygotować z klusek, maku, miodu, rodzynek i orzechów. Kluski można też zastąpić suchą bułką namoczoną w mleku.

M.: To musi być smaczne, bo słodkie od miodu.

N.: Masz rację, Misiu, to bardzo słodka potrawa, a zdrowsza niż cukierki.

M. A dlaczego barszcz ma uszka?

N. To nie są prawdziwe uszy. To rodzaj małych pierożków z nadzieniem, które zawija się w taki sposób, że swoim wyglądem trochę przypominają uszy jakiegoś zwierzęcia.

M.: A czy stół będzie wyglądał inaczej niż na co dzień? Też będzie odświętny?

N.: Oczywiście, stół będzie wyjątkowo odświętny. Położymy na nim biały obrus i postawimy stroik świąteczny ze świeczką. Pod obrus schowamy sianko.

M.: To znaczy, że na kolację przyjdzie konik albo osiołek? Dla niego to sianko, tak?

N.: Nie, Misiu, siano pod obrusem to też tradycja. Jest to na pamiątkę tego, że Jezus urodził się w stajence na sianie.

M. Czyli tradycja to coś wyjątkowego, co robimy, żeby nie zapomnieć o czymś ważnym?

N.: Można tak powiedzieć. To są pewne czynności, które z tej samej okazji powtarza wiele osób. Jest wiele różnych tradycji i zwyczajów związanych ze świętami Bożego Narodzenia. Może dzieci opowiedzą nam o jeszcze innych?

Magdalena Kozłowska i Danuta Pokorska

2.Rozmowa na temat treści dialogu i tradycji wigilijnych:

Z czym Misiowi kojarzą się święta? 

Co to jest choinka?

Ile potraw tradycyjnie jemy w Wigilię? 

Co to są wigilijne uszka? 

Co upamiętnia siano wkładane pod obrus? 

3.Rozmawiamy z dzieckiem o potrawach wigilijnych, o dekorowaniu stołu, a także o tradycjach związanych z tym wieczorem. Opowiadamy dziecku o dawnych wierzeniach i zwyczajach, np. Wieczór wigilijny był uważany za wieczór magiczny. Wierzono, że w ten  wieczór zwierzęta mówią ludzkim głosem. Jednocześnie nie wolno było ich słuchać, bo to przynosiło nieszczęście. W Wigilię bardzo uważnie obserwowano pogodę – dobra pogoda wróżyła pomyślny rok. Z sianka włożonego pod obrus wyciągano źdźbła trawy – zielone, zdrowe i długie wróżyły szczęście i zdrowie.

4. Zabawa „Nakrywamy stół”. Dziecko siada do stołu. Otrzymuje talerzyk i sztućce (łyżkę, nóż, widelec i łyżeczkę). Dzieci układają elementy nakrycia zgodnie z instrukcją: 

Ustawcie na stole przed sobą talerzyk. Z prawej strony talerzyka połóżcie łyżkę. Z lewej strony talerzyka umieśćcie widelec. Z prawej strony między łyżką a talerzem połóżcie nóż. Za talerzem (za górną krawędzią talerza) umieśćcie łyżeczkę. 

Pokazujemy dziecku poniższy obrazek i dziecko sprawdza czy dobrze ułożyło. 

5. Zabawa ruchowa „Domowe porządki”:

 Mycie podłogi (dzieci klękają i wykonują tuż nad podłogą okrągłe, obszerne ruchy – raz prawą, raz lewą ręką). 

Trzepanie dywanów (dzieci udają, że trzymają w ręku trzepaczkę i trzepią dywan raz z jednej, raz z drugiej strony). 

Ścieranie kurzu (dzieci naśladują ścieranie kurzu na różnej wysokości: wspinają się na palce, kucają, wyciągają rękę daleko przed siebie, obrysowują kształty szafek i drzwi).

 Pranie ręczne (dzieci udają, że piorą ubranie w misce, płuczą je, wykręcają, strzepują i rozwieszają) itp. 

6. Choinka i jej symbole https://www.youtube.com/watch?v=rD_cLVSxcQ0

świerk 

choinka

7. Robimy zadania w książce do końca. 

Zerówka Bożonarodzeniowe tradycje

1. Wykonanie ćwiczeń w KP2, s. 80, ćw. 1–2. 3.

2. Rozmowa w kręgu „Bożonarodzeniowe tradycje”. Dziecko ogląda obrazki 

Na podstawie swojej wiedzy i własnych doświadczeń dziecko opowiada z czym kojarzą się mu przedmioty z ilustracji. Wyjaśniamy symbolikę  przedmiotów (jak wkładanie siana pod obrus, nakrywanie stołu białym obrusem, czekanie na pierwszą gwiazdkę, pozostawienie na stole wolnego nakrycia, dzielenie się opłatkiem czy ubieranie choinki i śpiewanie kolęd.

3. Praca plastyczna „Świąteczne wydzieranki”. 

Dziecko wyklejają obrazek jak najmniejszymi elementami wydartymi z kolorowych gazet i papieru 

4. Wykonanie ćwiczeń w KP2, s. 81, ćw. 3–4. 

5. Historia szopek”. Pierwsze szopki były organizowane przez włoskiego zakonnika św. Franciszka, który za pomocą figurek wyrzeźbionych w drewnie przedstawiał dzieciom historię narodzin Jezusa. Inni zakonnicy zaczęli go naśladować i tak zwyczaj organizowania szopek przywędrował do Polski. Wystawianiem szopek zajęli się też kolędnicy, którzy wędrowali od domu do domu, śpiewali pieśni i przedstawiali krótkie scenki, zwane herodami. W kościołach zaczęto wystawiać scenki, tzw. jasełka – z figurkami, niekiedy ruchomymi, przedstawiającymi Dzieciątko, Józefa, Maryję, pasterzy, trzech króli. Budowano wtedy specjalny teatrzyk, czyli szopkę. Do najbardziej znanych i najpiękniejszych szopek należą szopki krakowskie. 

Wykonanie szopki (tej które dzieci dostały ode mnie)  Dzieci wypychają postacie z szopki, wyklejają zewnętrzną część szopki watą lub słomkami. Ustawiają szopkę i postacie na kartonowych podstawkach.

Zerówka Świąteczna poczta

1. Rozwiązywanie zagadek związanych ze świętami – wprowadzenie w temat tygodnia. 

Co to za święta: piękne, zimowe, gdy pachną pierniki, gałązki świerkowe, na pierwszą gwiazdkę czekamy na niebie i wszyscy chcą być mili dla siebie? (Boże Narodzenie) 

Jest zielona, pięknie pachnie, bardzo ją lubimy. Łańcuchami i bombkami w grudniu ją stroimy. (choinka)

 Kolorowe i błyszczące, czasem długie są jak węże, gdy się znajdą na choince, to piękniejsza będzie. (łańcuchy)

Delikatne, bardzo kruche, na gałązkach się kołyszą, piękne, kolorowe kule na choince wiszą. (bombki)

2. Rozmowa w kręgu „Święta tuż, tuż”. Rozmowa na temat tradycji świątecznych. https://www.youtube.com/watch?v=EAYWmsXrMlY

3. Zajęcia plastyczne „Kartka na Boże Narodzenie”. Przygotowanie do pracy. Rozkładamy przed dzieckiem materiały plastyczne. Wyjaśniamy dziecku, że mają za zadanie wykonać z nich własną kartkę świąteczną.  Każde dziecko przygotowuje kartkę według własnego pomysłu. Tu pomysły https://pl.pinterest.com/pin/552324341797879692/

4. Wykonanie ćwiczeń w KP2, s. 78–79, ćw. 1–4.

Przedświąteczny czas w zerówce